پرلین عضو مهم در ساختار سقف های شیب دار نظیر سقف سوله ها است که به عنوان تکیه گاه برای تیرهای عمودی در سوله ها عمل می کند. علاوه بر آن، از لاپه یا پرلین در اتصال ستون هایی که فاصله زیادی از هم دارند نیز استفاده می شود. پرلین ها در دو نوع C و Z انگلیسی تولید می شوند که ویژگی های هرکدام با یکدیگر متفاوت است.
پرلین ها مانند تیر، وظیفه تحمل و انتقال بار سقف را بر عهده دارند. پرلین ها به عنوان تکیه گاهی برای تیرهای اصلی، اتصال دیوارها مخصوصا در سقف های سوله ها و کارگاه های صنعتی کاربرد دارند. پرلین ها انواع مختلفی دارند که نوع آن ها به میزان بارهای سقف و موقعیت قرارگیری بستگی دارد.
به طور کلی لاپه یا پرلین به تیر افقی گفته می شود که برای تقویت سقف های شیب دار و سوله ها مورد استفاده قرار می گیرد. در علم معماری و صنعت ساختمان سازی، این پروفیل با نام های پورلاین، پرلینگ و پورلینگ نیز شناخته می شوند.
به طور کلی پرلین ها به دو نوع C-Purlins و Z-Purlins دسته بندی می شوند که در ادامه به صورت کلی مورد بررسی قرار می گیرند:
شکل ظاهری این نوع پرلین همانطور که از نامش مشخص است، مانند حرف C انگلیسی است. این نوع پرلین، به عنوان تکیه گاه برای دیوارها و به عنوان تیرچه های کف طبقات مورد استفاده قرار می گیرد. پرلین های C شکل از مقاومت خوبی برخوردارند و به راحتی نصب می شوند.
زد پرلین در مقایسه با سی پرلین قوی تر بوده و معمولا جهت همپوشانی تیرها استفاده می شود. این نوع پروفیل بین ورق های سقف و ساختمان قرار گرفته و به عنوان تکیه گاه عمل می کنند. به دلیل خاصیت انعطاف پذیری نسبتاً زیاد و سبک بودن، از پرلین های Z بیشتر در ساختمان های صنعتی استفاده می شود.
از مزایای استفاده از این نوع پرلین می توان به موارد زیر اشاره کرد.
برای محافظت از پرلین ها در برابر زنگ زدگی روکش هایی بر روی فولاد قرار می گیرد که به دو نوع رنگی و گالوانیزه تقسیم می شوند.
پرلین گالوانیزه شده طی فرآیندی از آبکاری آلیاژ روی تولید می شود. این فرآیند باعث شده که در برابر خوردگی مقاوم باشند؛ بنابراین می تواند حتی در سخت ترین محیط ها، مانند کارخانه تولیدکننده مواد شیمیایی یا در مناطق نزدیک آب شور که زنگ زدن برای فولاد خام اجتناب ناپذیر است، مقاومت کند. اگرچه پرلین گالوانیزه برای محیط های آب شور مناسب است؛ اما در برابر اکسیداسیون مقاوم نیست.
پرلین های فلزی اکسید قرمز که گاهی اوقات به آن ها پرلین رنگی نیز گفته می شود با روکش نازکی از اکسید قرمز رنگ آمیزی شده اند.
پرلین های اکسید قرمز نسبت به پرلین های گالوانیزه بیشتر در ساخت و سازها استفاده می شوند. پرلین قرمز رنگ ۲۵ تا ۳۵ درصد در مقابل پرلین گالوانیزه به صرفه تر است که از مزیت های اصلی آن محسوب می شود.
پرلین گالوانیزه قیمت بالاتری دارد؛ اما در برابر خوردگی مقاوم تر است. اگر می خواهید در محیط های مرطوب از پرلین ها استفاده کنید، بهتر است پرلین های گالوانیزه بهترین انتخاب می باشند.
پرلین ها معمولاً از ۴ تا ۱۲ اینچ با عرض فلنج ۱ ½ تا ۴ اینچ هستند. بسته به نیاز پروژه، آن ها در اندازه ها و طول های مختلف تولید می شوند.
قیمت فلز روکش فلزی بستگی به اندازه و ضخامت فولاد دارد. برای مثال، پرلین های سنگین هزینه بیشتری نسبت به پرلین های سبک دارند. پرلین هایی با ضخامت بالا از پرلین های نازک به فولاد بیشتری احتیاج دارند؛ به طوری که قیمت پرلین گوشتی ۱۰ اینچی تقریباً دو برابر یک پرلین ۴ اینچی خواهد بود.
فاصله مناسب پرلین ها بستگی به وزن و باری دارد که سازه و صفحات تحمل می کنند. هرچه بار مورد نظر بیشتر باشد، فاصله بین پرلین ها کوتاه تر است. مسلما فاصله ها، مقدار پرلین های فلزی مورد نیاز برای کار را تعیین می کنند. هرچه به پرلین بیشتر نیاز باشد، هزینه ها بیشتر می شود.
برای درک این موضوع باید به اصول ساخت سقف در ساختمان های فلزی بپردازیم. پرلین ها یک بخش جدایی ناپذیر در ساختار ساختمان های فلزی می باشند و به عنوان تکیه گاهی برای تیرهای عمودی عمل می کنند. در واقع پرلین ها به عنوان دومین قالب نگهدارنده سقف در سازه های فلزی محسوب می شوند.
سه عملکرد ساختاری توسط پرلین ها برای سقف های فلزی وجود دارد که در ادامه به معرفی این سه عملکرد می پردازیم:
نتیجه گیری
در این مقاله با پرلین، انواع و دلایل استفاده از آن آشنا شدید. همانطور که خواندید، پرلین (لاپه) به عنوان قطعه پوششی برای سقف های سازه های فلزی، مخصوصا سوله ها به کار می روند. وظیفه اصلی آن ها حمل و انتقال بار وارد شده بر سقف و همچنین تکیه گاهی برای تیرهای اصلی می باشند.
این پروفیل در دو نوع سی و زد شکل تولید می شوند که تفاوت اصلی آن ها در قدرت و وزن است. به طوری که زد پرلین به علت قدرت بالاتر، وزن سبکتر و انعطاف پذیری بیشتر نسب به c پرلین در ساخت و ساز بیشتر استفاده می شود.