منظور از عیار بتن (گِرِید بتن) ، حجم سیمان مصرف شده در اختلاط بتن است. منظور از اختلاط بتن، نسبت مواد مختلفی همچون سیمان، ماسه و شن است. عیار بتن بر اساس کیلوگرم بر متر مکعب (Kg/m۳) است. به عنوان مثال عیار بتن c20 برابر با ۳۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب است. عیار بتن در مبحث نهم ساختمان بر اساس مقاومت فشاری از C6 تا C120 دسته بندی می شود. حرف C بیانگر Concrete به معنی بتن و عدد کناری آن بیانگر مقاومت فشاری (Compressive Strength) بتن است.
پس وقتی گفته می شود عیار بتن C35 چقدر است یعنی اینکه بتن مقاومت فشاری ۳۵ مگا پاسکال دارد و عیار آن در هر متر مکعب برابر با ۴۵۰ کیلوگرم است. توجه داشته باشید که عیار بتن بر اساس فرمول تخصصی محاسبه می شود که در بخش های بعدی آن را توضیح می دهیم.
به طور کلی عیار بتن از لحاظ کاربرد در ۴ دسته بتن معمولی، بتن مسلح، بتن پیش تنیده و بتن سنگین قرار می گیرد که به شرح زیر است:
برای محاسبه عیار بتن از فرمول زیر استفاده می شود. در این فرمول Fc برابر با مقاومت مشخصه بتن بر حسب مگا پاسکال و w برابر با گرید بتن بر حسب کیلوگرم بر متر مکعب (Kg/m۳) است.
Fc= (w/10)-9
اهمیت عیار بتن در عملیات بتن ریزی است. بدون اطلاع از عیار بتن، اصول بتن ریزی به درستی اجرا نمی شود زیرا مقدار سیمان ، میزان آب، شن و ماسه را تعیین می کند. هر چه مقدار سیمان به کار رفته بیشتر باشد برای مواردی به کار می رود که به مقاومت زیادی باشد. به عنوان مثال برای پروژه های سنگین مانند رآکتورهای هسته ای و دیواره های محافظ از بتن سنگین استفاده می شود.
علاوه بر این، استفاده از عیار بتن به دلایل زیر است:
عواملی همچون میزان نسبت آب به سیمان، تراکم بتن، اجزاء تشکیل دهنده بتن و عمل آوری بتن (Concrete Curing) روی عیار بتن تأثیر دارند که آنها را توضیح خواهیم داد.
هر چه نسبت آب به سیمان پایین تر باشد، مقاومت بتن بیشتر می شود. به طور کلی نسبت آب به سیمان 0.۴۵ تا ۰.۶۰ درصد استفاده می شود. آب بیش از حد منجر به جدا شدن و ایجاد فضای خالی در بتن می شود.
تراکم بتن، چگالی بتن را افزایش می دهد. وجود حفره های هوا در بتن مقاومت آن را تا حد زیادی کاهش می دهد .تقریباً ۵ درصد از حفره های هوا می تواند مقاومت را بین ۳۰ تا ۴۰ درصد کاهش دهد. پس بتن های با تراکم بیشتر، مقاومت بیشتری دارند.
ترکیبات اصلی بتن برابر با ماسه، شن و آب است. کیفیت هر ماده بر مقاومت بتن تأثیر می گذارد. بنابراین، همه مواد باید معیارهای استاندارد برای استفاده در بتن را داشته باشند.
عمل آوری بتن به فرآیندی می گویند که در آن میزان هیدراته شدن سیمان (آب دهی به سیمان) کنترل می شود و از کمبود رطوبت در سیمان جلوگیری می کند. معمولاً عمل آوری ۷ روزه معادل ۷۰ درصد مقاومت فشاری است. دوره عمل آوری بتن به نوع سیمان و ماهیت آن بستگی دارد. مثلا عمل آوری بتن برای سیمان پُرتلند معمولی حدود ۷ تا ۱۴ روز است.
کلام آخر
منظور از عیار بتن یعنی میزان سیمان مصرفی برای ساخت بتن است که به متر مکعب بیان می شود. هر چه عیار بتن بالاتر برود، مقاومت فشاری آن بالاتر می رود و برای کاربردهای سنگین تر استفاده می شود. به عنوان مثال از بتن معمولی برای ساخت سازه های بتنی مانند دال و دیوارهای باربر استفاده می شود.